میکروایمپلنت که توسط متخصص ارتودنسی به کار گرفته می شوند، با ایمپلنتهای دندان کاملا متفاوت هستند، اما به خاطر تشابه اسمی، بسیاری از بیماران میکروایمپلنت را همان ایمپلنت دندانی تصور می کنند، زیرا آگاهی و توجه جامعه بیشتر به سمت ایمپلنت دندان است، و آگاهی در خصوص میکروایمپلنتها کمتر است. حتی گاهی همکاران دندانپزشک نیز ممکن است بین مینی ایمپلنت و میکروایمپلنت دچار سو تفاهم شوند. همانطور که خیلی از شما حتما می دانید، به لحاظ معنایی کلمه، مینی یعنی کوچکتر، اما میکرو یا ریز، حتی از مینی هم کوچکتر است. اصولا به کارگیری این پیشوندها در عبارات یا واژه های متفاوت ایجاد سردرگمی می کند.
این وسایل در درمانهای ارتودنسی به متخصص ارتودنسی کمک قابل توجهی نموده و برای مثال از نیاز به کشیدن دندانهای دائمی تا حدود زیادی کاسته است. در این مقاله تلاش می کنیم که تفاوت میان این دو را بیشتر توضیح دهیم:
میکروایمپلنتها – که از آنها تحت عنوان “مینی اسکرو” هم یاد می شود – (مطابق تصویر که نمونه ای از یک میکروایمپلنت را نشان می دهد)، به صورت پیچهای بسیار ریز چند میلیمتری طراحی شده اند که برای درمانهای ارتودنسی استفاده می شوند و به عنوان تکیه گاه از آنها استفاده می شود. در حالیکه اندازه ایمپلنتهای دندانی چندین برابر میکروایمپلنتها می باشند. از آنجا که مدتی است که از استفاده از این وسیله در ارتودنسی می گذرد، برخی از بیماران در خصوص آنها دیدگاهی ندارند و زمانی که متخصص ارتودنسی برای انجام درمان موفق تر و با کیفیت تر استفاده از این وسیله را پیشنهاد می کنند، بسیاری از بیماران تصور می کنند که قرار است که از یک ایمپلنت دندانی استفاده شود.
نمونه رایج میکروایمپلنت که در لثه قرار گرفته و به سیم بسته شده
میکروایمپلنتها با یک بیحسی موضعی مختصر به آرامی و طی تنها یک الی دو دقیقه در داخل دهان قرار داده شده و فقط به اندازه چند میلیمتر در داخل لثه فرو برده می شود. پس از قرار گرفتن در داخل دهان و تمام شدن اثر بی حسی تنها ممکن است درد مختصری وجود داشته باشد که نهایتا با خوردن یک قرص مسکن درد آن قابل مهار کردن است. در حالیکه برای قرار دادن ایمپلنت دندانی باید یک عمل جراحی داخل دهانی صورت گیرد که در آن لثه شکافته شده و در استخوان سوراخی ایجاد نموده و ایمپلنت داخل آن قرار داده شده و سپس لثه بخیه زده می شود. اگر چه که کنترل درد و تورم بعد از این عمل جراحی نیز نسبتا ساده است، اما در مقایسه با میکروایمپلنتهای ارتودنسی طبیعتا درد و ناراحتی قابل توجه تری به دنبال خواهد داشت.پس از خاتمه درمان ارتودنسی میکروایمپلنت به راحتی و نهایتا با بی حسی مختصری از دهان خارج می شود و پس از مدتی هیچ اثری از آن بر روی لثه باقی نمی ماند ( من شخصا میکروایمپلنت بسیاری از بیماران را بدون بی حسی خارج کرده ام، یعنی آنقدر درد خارج کردن میکروایمپلنت ناچیز است که حتی ممکن است ارزش تحمل یک تزریق بی حسی بسیار جزئی را هم نداشته باشد!! اما چنانچه نیاز به خارج کردن ایمپلنت دندانی وجود داشته باشد، این کار باید با یک مرحله دیگر جراحی و اغلب برداشت مقادیری از استخوان جهت آزاد سازی ایمپلنت دندانی صورت گیرد.هزینه یک میکروایمپلنت در مقایسه با یک ایمپلنت دندانی بسیار کمتر است ( حتی ممکن است یک دهم هزینه یک ایمپلنت دندانی باشد )
مجددا تاکید می شود که استفاده از میکروایمپلنتها در مواردی که قابل تجویز هستند می توانند کیفیت درمان ارتودنسی را به نحو چشمگیری بهبود دهند. در پایین نمونه هایی را مشاهده می فرمایید که توسط اینجانب با کمک میکروایمپلنت درمان شده اند. با کمک میکروایمپلنت موفق شدیم از کشیدن دندان دائمی سالم در این بیماران احتناب کنیم. یاد آوری می شود که مسئله کشیدن دندان با کمک میکروایمپلنت به میزان قابل توجهی کمتر شده اما بطور کامل منتفی نشده است. در خصوص موضوع کشیدن و نکشیدن دندان می توانید به مقالۀ دیگری در این زمینه مراجعه بفرمایید.
بیمار شماره یک
بیمار شماره دو
